Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

ΝΤΙΡΚ ΝΟΒΙΤΣΚΙ



Ο Ντιρκ Νοβίτσκι θεωρείται στα τριάντα του χρόνια ο μεγαλύτερος Γερμανός μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, είναι ο δεύτερος πιο αναγνωρίσιμος σύγχρονος Γερμανός αθλητής παγκοσμίως (μετά τον οδηγό της φόρμουλα Μίκαελ Σουμάχερ), είναι από τους πρωταγωνιστές στο πρωτάθλημα μπάσκετ του ΝΒΑ και αμείβεται με περίπου 20.000.000 δολάρια το χρόνο. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν απλά και μόνο το ταλέντο, την αξία και την επιτυχία του συγκεκριμένου αθλητή. Την αγάπη όμως και την ευγνωμοσύνη των συμπατριωτών του προς το πρόσωπο του αλλά και τον καθολικό σεβασμό από το παγκόσμιο φίλαθλο κοινό τα κέρδισε ο Νοβίτσκι όχι με τα κατορθώματα του στο ΝΒΑ αλλά με την αγωνιστικότητα, την αυταπάρνηση, το πάθος και τον πατριωτισμό με τον οποίο αγωνίζεται κάθε Καλοκαίρι σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις (ανελλιπώς από το 1999 εώς σήμερα) με τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας. Κάθε Καλοκαίρι, την ίδια στιγμή που οι περισσότεροι αστέρες του ΝΒΑ κάνουν διακοπές και συμμετέχουν σε διαφημιστικές καμπάνιες αναψυκτικών ή παίζουν ρολάκια σε ταινίες του Χόλυγουντ κερδίζοντας μερικά εκατομμυριάκια δολάρια ακόμα, ο Ντιρκ Νοβίτσκι κερδίζει σε εκτίμηση μέσα στις συνειδήσεις των αγνών φιλάθλων, που έχουν την τιμή να παρακολουθούν έναν αστέρα να χύνει ιδρώτα στο παρκέ αγωνιζόμενος με ταπεινοφροσύνη και υπερηφάνια για το εθνόσημο στο στήθος σαν απλός στρατιώτης και χωρίς ίχνος βεντετισμού και κομπασμού, όχι σε καμιά ντριμ τιμ αλλά στην μικρομεσαία μπασκετικά Εθνική Γερμανίας έχοντας για συμπαίχτες μπασκετμπολίστες παγκοσμίως άγνωστους. Πρόσφατα τον είδαμε και στο προολυμπιακό τουρνουά της Αθήνας να τα δίνει όλα για να πετύχει, στα τριάντα του για πρώτη φορά, την πρόκριση και τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς αγώνες, κάτι που για τον ίδιο αποτελεί όνειρο ζωής 'οπως είχε δηλώσει. Το κλάμα του, ξέσπασμα χαράς και συγκίνησης μετά τη νίκη πρόκριση της Γερμανίας επί του Πόρτο Ρίκο μας δηλώνει ότι ,ακόμα και στις μέρες μας που ο Αθλητισμός έχει γίνει εμπόρευμα και οι αθλητές πλασιέ προϊόντων, υπάρχουν κάποιοι σοβαροί λόγοι για να καθίσουμε και φέτος να παρακολουθήσουμε μια ακόμα Ολυμπιάδα.

5 σχόλια:

Τη 22 Ιουλίου 2008 στις 2:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Sophia Kollia είπε...

Ευτυχώς που το λές, γιατί έχουν γίνει όλοι το ίδιο στο μυαλό μας, και δεν πρέπει για κάτι τέτοιους αληθινούς αθλητές.
Καλημέρα

 
Τη 22 Ιουλίου 2008 στις 10:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger jimpapjounior είπε...

Aγωνίζεται για την πατριδα του ; Να τον καταγγεελει η γραμματεια του Συνασπισμού για ναζιστική δράση, και μάλιστα ιδιαίτερα ρατσιστική αφού δεν επέτρψε στους μυγάδες Πορτορικάνους που παίζουν κατσ να προκριθούν! Είναι εγκάθετος του ευρωπαικού ιμπεριαλισμού και έπρεπε να χάσει για να υπάρχει πιο αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση των ηπείρων, όπως λέμε, κατάργηση των εξετάσεων για εισαγωγή στα Πανεπιατήμια...
Πάντως για να αλλάξουμε θεμα, απολαβές 20.000.000 ευρώ για να βάζεις την μπάλα στην τρύπα με έναν πρόχειρο υπολογιαμό είναι τα μαθητικά έξοδα και έξοδα σίτησης 17000 μαθητών συην Ορθόδοξη Κοινότητα της Ουγκάντα για έξι ολόκληρα χρόνια, από την αρχή του γυμνασίου μέχρι την αποφοίτηση.Περαστικά μας.

 
Τη 23 Ιουλίου 2008 στις 11:02 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τίποτα για το παληκάρι αυτό. Είναι καλύτερος απ' τον Παπαλουκά; Αυτό θέλω να μάθω για να καταλάβω!

 
Τη 24 Ιουλίου 2008 στις 2:18 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ο καλύτερος λόγος για να δούμε ολυμπιάδα είναι η καλύτερη εθνική μπάσκετ όλων των εποχών,τώρα που έφυγαν και οι τελευταίοι αντιμπασκετικοί που λέει κι ένας γνωστός κόουτς.Στις 14/8 οι Ισπανοί θα χάσουν μετά από χρόνια.Καλός ο Νοβίτσκι,αλλά αυτόν που λυπάμαι από τους Γερμανούς είναι ο κοντός ο φαλακρός,που με όλους βάζει 10-15 πόντους αλλά με τον Παπαλουκά και το Μητσάρα τελειώνει άποντος και καταϊδρωμένος.Ελπίζω στο Πεκίνο να λυπηθούν λίγο και αυτόν και κάποιους άλλους οι οποίοι πληρώνονται με παπαπάνω εκατομμύρια γιατί απλά είναι η Greek National Basketball Team.

 
Τη 25 Ιουλίου 2008 στις 1:28 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Άν όμως ο Νοβίτσκι έπαιζε σε καμιά ομάδα όπως η δικιά μας Εθνική δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ερχόταν κάθε καλοκαίρι.Άλλο να είσαι μέλος μιας ομάδας και άλλο να είσαι εσύ η ομάδα.Ακόμα κι εγώ όταν έπαιζα στην ομάδα του χημείου ήταν η καλύτερή μου αφού το μοναδικό σύστημα που παίζαμε ήταν η μπάλα να φθάσει σε μένα γιατί όλοι οι άλλοι ήταν άχρηστοι.Θέλω να πω ότι τα κλαματά του ήταν από τη συγκίνηση που θα πάει ο ίδιος στους ολυμπιακούς και όχι η Γερμανία.Άσε που είναι ΘΕΟΣ σε μια ολόκληρη χώρα γιατί σκέπτονται με τον τρόπο που σκέπτεται ο Κώτσος

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα