ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΝ!

Όταν αναχώρησε η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ για το Πεκίνο οι ίδιοι οι παίκτες έβαλαν τον πήχη ψηλά. Επιτυχία ίσον μετάλλιο. Μετά την ήττα στον προημιτελικό από την Αργεντινή και αφού όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι είδαμε πως οι διεθνείς μας τα δώσανε όλα και απλά χάσανε στις λεπτομέρειες από μια μεγάλη ομάδα, κανείς δεν τους κατηγόρησε ούτε τους ζήτησε ευθύνες. Η δε τιμητική πέμπτη κάθε άλλο παρά αποτυχία θεωρήθηκε από τους πολλούς. Οι ίδιοι οι παίκτες όμως δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάκτυλό τους. Απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα που θεωρούν ότι δεν αντανακλά την αξία τους είπαν ευθέως ότι η πέμπτη θέση είναι αποτυχία και χωρίς να αναζητήσουν δικαιολογίες (δεν είμαστε στη μέρα μας, φταίει η αλλαγή ώρας, φταίει η διαιτησία, το πρόγραμμα, είμαστε άτυχοι που δεν μπήκε το τελευταίο σουτ κτλ) πήραν όλο το φταίξιμο πάνω τους . Είναι σίγουρο πως όλα τα μέλη αυτής της ομάδας κάνουν ήδη την αυτοκριτική τους και η «αποτυχία» των Ολυμπιακών αγώνων θα τους κάνει καλύτερους στο μέλλον. Η νοοτροπία αυτή είναι και ο λόγος για τον οποίο τούτη η ομάδα έχει ξεφύγει από την μιζέρια της ψωροκώσταινας και κερδίζει σεβασμό και αναγνώριση διεθνώς.
Αλήθεια που αλλού συναντάμε στη χώρα μας ανάλογα παραδείγματα; Κατά πόσο στην χώρα μας έχουμε συνηθίσει να ομολογούμε τα λάθη μας και να αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μας αντί να τις αποφεύγουμε ή να τις κάνουμε πάσα στους άλλους;