ΑΔΕΡΦΙΑ ΟΛΕΣ ΤΗΛΟ!!!

Τόπος γενικά άγονος με έδαφος πετρώδες το νησί της Τήλου, παράγει μόνο λίγα εσπεριδοειδή και κηπευτικά. Το σκέφτηκε καλά – καλά ο Δήμαρχος και αφού σου λέει με τα πορτοκάλια και τα μαρουλάκια μόνο δεν κάνει προκοπή το νησί, αποφάσισε να αλλάξει καλλιέργειες και να φυτέψει στην περιοχή συκιές που αν ευδοκιμήσουν και χρήμα και ανάπτυξη θα φέρουν σ’ αυτόν τον αδικημένο τόπο. Εξάλλου κοντά στα σύκα θα βοηθηθούν και άλλα τοπικά προϊόντα όπως τα αγγούρια και οι μπανάνες.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε να παντρεύει ομοφυλόφιλους με την ελπίδα να κλέψει η Τήλος λίγη από την δόξα της Μυκόνου και να γίνει τόπος προορισμού για τις απανταχού ματσωμένες αδερφές ανά τον κόσμο. Στο κάτω - κάτω της γραφής αφού στην Τήλο δε βοηθάει και πολύ η φύση καλά κάνει ο Δήμαρχος και δοκιμάζει και άλλους τρόπους παρά φύση. Του τη χώθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, υπουργοί, εισαγγελείς και παπάδες αλλά το δικό του το αυτί δεν ιδρώνει. Σου λέει, κύριοι, εσείς που με κράζετε δεν κάνατε τίποτα για να βγάλετε όλους εμάς τους ξεχασμένους σε μια γωνιά της χώρας, από τη μιζέρια μας. Αφού λοιπόν δεν βρίσκαμε άλλο τρόπο για να πάμε μπροστά κάποια πουστιά έπρεπε και ’μείς να κάνουμε…(εδώ που τα λέμε και δίκιο έχει). Μιας και δεν μπορούμε, κύριοι, να συναγωνιστούμε τουριστικά τη διπλανή Ρόδο ούτε σε ξενοδοχεία ούτε σε πεταλούδες και αρχαίες ακροπόλεις ας της πάμε λίγο κόντρα στο πήδημα (τέρμα το ρητό «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα») και αν όχι στο φυσιολογικό τουλάχιστον στο μαν του μαν και στο λεσβιακό. Κανονικά μάλιστα η κίνηση θα έπρεπε να χαιρετηθεί από τον ΕΟΤ και από τον Σπηλιοτόπουλο αφού ανοίγει νέους δρόμους για τον τουρισμό, για να μην πω και από τα υπουργεία εθνικής άμυνας και εξωτερικών μιας και η Τήλος είναι ακριτικό νησί μας που σίγουρα βρίσκεται στο μάτι των γειτόνων μας, και μάλλον πιο δύσκολο θα είναι για τους Τούρκους να τα βάλουν με το παγκόσμιο λόμπυ των αδερφών παρά με την Ελληνική εξωτερική πολιτική.

Το γεγονός του γάμου ομοφυλοφίλων στην Τήλο και η νομιμότητα του ή όχι όπως ήταν αναμενόμενο άνοιξε μεγάλη κουβέντα. Ένα είναι το σίγουρο πάντως. Θα βαρεθούμε πάλι αυτές τις μέρες, πρώτον με την υποκριτική εσχατολογία όλων των συντηρητικών ηθικολόγων που νομίζουν ότι το ήθος είναι μια αρετή που κατοικεί μέσα στα σώβρακα τους και δεύτερον με την προπαγάνδα του ελληνικού αδελφάτου, που μας τα έχει πρήξει τόσα χρόνια τώρα, με το πόσο καταπιεσμένο είναι, πόσο υποφέρει από την καταπάτηση της αξιοπρέπειας του αλλά και των δικαιωμάτων του και εν τέλει έχει λυσσάξει να μας πείσει ότι ο ομοφυλόφιλος υφίσταται τόσο πολύ ρατσισμό ώστε και εμείς να έχουμε μπερδευτεί και να αναρωτιόμαστε αν ο Μπαρμπαθωμάς βασανίστηκε τελικά στη ζωή του τόσο επειδή ήταν απλά μαύρος ή γιατί ήταν και γκέι;