Α.Ε.Ι. ΚΑΙ ΔΕΚΟ
Οι καθηγητές των Α.Ε.Ι. και οι φοιτητοπατέρες όσο το σκέφτομαι όλο και πιο πολύ μου φέρνουν κάτι από τους εργατοπατέρες των ΔΕΚΟ, το δε φοιτητικό κίνημα όπως εκφράζεται εδώ και δεκαετίες μέσα από τις ντουντούκες των διαδηλώσεων θυμίζει συνδικαλιστές της Ολυμπιακής και της Δ.Ε.Η. Ακόμα και η αγιοποίηση τους από τον Λάκη ενισχύει ακόμα πιο πολύ αυτή την ομοιότητα. Η μόνη διαφορά ίσως είναι ότι οι ΔΕΚΟ στη συνείδηση μας είναι ήδη παρελθόν (εγώ προσωπικά έμαθα να πετάω με όλες τις αεροπορικές εταιρίες και επικοινωνώ με ΤΙΜ χωρίς να νιώθω εθνική ταπείνωση γι’ αυτό) ενώ και κάποια στιγμή μπορεί και να πουληθούν. Τα Πανεπιστήμια όμως θα συνεχίσουν να λειτουργούν και να χτίζουν γενιές για το μέλλον γι’ αυτό και μας πονάνε όλους πιο πολύ.
3 σχόλια:
Σε παραπέμπω στο post μου "Μαθήματα Δημοκρατίας" και στο παλαιότερό μου άρθρο "Σύγχρονη Ελληνική Μυθολογία", που αμφότερα βρίσκονται στο blog μου. Συνήθως αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική είναι περήφανοι για αυτά που γράφουν στο βιογραφικό τους. Προσωπικά είμαι περήφανος για κάτι που δε γράφω και αυτό είναι η μη ενεσχόλησή μου με τα πολιτικά φοιτητικά δρώμενα. Εκτός από αυτά που έχουν γραφτεί και αναλυθεί από πολλούς, θα ήθελα να αναφερθώ και σε κάτι άλλο: σημαντικό στοιχείο της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας είναι η αισθητική. Οι φοιτητικές εκδηλώσεις γενικά όχι μόνο στερούνται αισθητικής αλλά αγγίζουν και τα όρια του κιτς. Ιδίως στις φοιτητικές εκλογές αυτό το κιτς απογειώνεται. Μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο θα πείσει και τον κάθε δύσπιστο.
τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της αποκρατικοποίησης των πανεπιστημίων όσο και της Ολυμπιακής. Το θέμα είναι ότι ο Λάκης και οι συνδικαλοπατέρες έχουν ριζώσει για τα καλά μια αντίληψη κρατισμού. Θέμα επίσης είναι και η απαξίωση μιας τάχα μεταρρύθμισης. Ζούμε έναν άκρατο παραλογισμό, αντάξιο των ανεπάγγελτων κυβερνώντων μας.
Η μεγαλύτερη ξευτίλα που ένιωθα σαν φοιτητής είναι ότι στις λίγες διαδηλώσεις που έλαβα μέρος αποτελούσα κομμάτι μιας σιωπηρής πλειοψηφίας η οποία δεν εκφραζόταν τελικά γιατί καπελωνόταν από το μουσάτο που φώναζε συνθήματα με τη ντουντούκα και δυο τρεις τσε γκεβάρες που κρατούσαν τα πανώ στην πρώτη γραμμή. Το αποτέλεσμα ήταν να ανακαλύπτεις στη διαδρομή και πιο πολύ στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων ότι διαδήλωσες ενάντια στην πλουτοκρατία, τον καπιταλισμό και τους Αμερικανούς.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα